Το Ντόνετσκ πανηγυρίζει την κατάκτηση του τελευταίου κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, μετά τη νίκη της Σαχτάρ με 2-1 επί της Βέρντερ στην Κωνσταντινούπολη. Βραζιλιάνικη "σφραγίδα" στη νίκη των Ουκρανών, ιστορική συμμετοχή του Αλέξανδρου Τζιόλη.
Τα χαρτιά των προπονητών είχαν ανοίξει προ πολλού κι έτσι ιδιαίτερες εκπλήξεις δεν υπήρχαν στη σύνθεση που παρέταξαν. Η βραζιλιάνικη πεντάδα στην εμπροσθοφυλακή της Σαχτάρ ήταν αναμενόμενη, ενώ ο Τόμας Σάαφ προτίμησε τον Πέτερ Νίμεγερ αντί του Ααρον Χουντ για το δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής. Οσο για τα συστήματα, οι Ουκρανοί παρατάχθηκαν με το σύνηθες 4-2-3-1 και οι Γερμανοί με 4-3-1-2, με τον Μεσούτ Οζίλ καθαρό αντί-Ντιέγκο.
Τα πρώτα λεπτά πήραν αμέσως... πορτοκαλί χρώμα, μιας και η εναλλαγή της μπάλας από τα πόδια των Βραζιλιάνων της Σαχτάρ φανέρωσαν διαθέσεις για γρήγορο γκολ. Η διαφορά στην ατομική κατάρτιση επιτιθέμενων με τους αμυνόμενους ήταν διάφανη κι έτσι ο Σάαφ είχε δώσει εντολή για αλληλοκάλυψη και διπλά μαρκαρίσματα, ώστε να εκμηδενίσει αυτό το μειονέκτημα των παικτών του.
Οταν το πέτυχε (κι ενώ ο Λουίζ Αντριάνο είχε χάσει σπουδαία ευκαιρία), η Βέρντερ πήρε τα "ηνία", όσον αφορά την κυκλοφορία της μπάλας, αλλά χωρίς κάποιον άξονα στο παιχνίδι της. Στην εξεύρεση χώρων συμμετείχαν όλοι, συμπεριλαμβανομένων και των κεντρικών αμυντικών (με τον Νάλντο ως συνήθως να προωθείται), αλλά οι απροσδόκητα πειθαρχημένοι Βραζιλιάνοι της Σαχτάρ κάλυπταν εξίσου καλά τους διαδρόμους. Ο πρώτος σε ασίστ παίκτη της Βέρντερ φέτος, ο Μεσούτ Οζίλ, δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες και το κενό του Ντιέγκο φαινόταν ολοένα και περισσότερο.
Στο 25ο λεπτό εμφανίστηκε και το κενό στην άμυνα της Βέρντερ, με τον Αντριάνο να μην συγχωρεί αυτήν τη φορά και να ανοίγει το σκορ. Η απάντηση των τύποις φιλοξενούμενων δεν άργησε να έρθει (35’), όταν σε φάουλ του Νάλντο από τα 25 μέτρα, το λάθος στήσιμο του τείχους και η λάθος αντίδραση του Αντρέι Πιάτοφ επέτρεψαν την ισοφάριση. Ακολούθησε ένα δεκάλεπτο με δυνατά μαρκαρίσματα που επέτειναν τη νευρικότητα των ποδοσφαιριστών, ήτοι και τα αβίαστα λάθη, καθώς και με δύο ευκαιρίες, οι οποίες δεν συνέβαλαν στην αλλαγή του σκορ.
Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε δίχως αλλαγές από τους δύο προπονητές, αλλά η Σαχτάρ είχε οπισθοχωρήσει αρκετά ώστε να δώσει ευκαιρία στη Βέρντερ να πλησιάσει την περιοχή του Πιάτοφ. Η απουσία κάποιας ηγετικής μορφής ώστε να "τροφοδοτήσει" τον αεικίνητο Κλαούντιο Πιζάρο (ο Μάρκους Ρόζενμπεργκ είχε χαθεί ανάμεσα στους αντίπαλους αμυντικούς) ήταν αποτρεπτική για κάθε θετική σκέψη των φίλων της Βέρντερ.
Η Σαχτάρ είχε κάποια ξεσπάσματα, αλλά ο Φερναντίον (επιθετικά) και ο Ουίλιαν (αποτελεσματικά) δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα κι έτσι ο τομέας δημιουργία περνούσε κι εδώ μία κρίση. Το παιχνίδι κυκλοφορίας από τη μία και οι στημένες φάσεις από την άλλη ήταν ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο οι δύο ομάδες μπορούσαν να σκοράρουν σε ένα υποτονικό δεύτερο μέρος και από τη στιγμή που η αλλαγή "φουνταριστών" (στο παιχνίδι πέρασαν οι Αλεκσάντρ Γκλάντκι και Ααρον Χουντ) δεν προσέφερε τα αναμενόμενα, το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση.
Στον επιπρόσθετο χρόνο οι Ουκρανοί εμφανίστηκαν πιο ορεξάτοι. Οι πάσες απέναντι στους κουρασμένους Γερμανούς αποδείχθηκε πιο εύκολη και σε μία φάση από τα δεξιά, η πτέρυγα προτίμησης από την αρχή του αγώνα, η μπάλα έφτασε στον Ζάντσον που με σουτ (και με... αρωγή του Βίζε) έκανε το 2-1. Με την επίτευξη του γκολ, ο Λουτσέσκου έδωσε σύνθημα υποχώρησης, αφήνοντας την πρωτοβουλία στην Βέρντερ, η οποία δίχως οργανωτή δεν είχε πολλές ελπίδες.
Η είσοδος του Αλέξανδρου Τζιόλη ήταν η τελευταία κίνηση του Σάαφ, με τον Ελληνα μέσο να έχει και μία καλή ευκαιρία να ισοφαρίσει. Οι Ουκρανοί κλείστηκαν στην περιοχή τους, από την οποία έβγαιναν μόνο όταν υπήρχε καθαρή περίπτωση αντεπίθεσης, με τον ξεκούραστο Γκλάντκι, κι ενώ είχαν μπει στον αγώνα δύο αμυντικοί μέσοι, ο Αλεκσέι Γκάι και ο Ιγκόρ Ντουλιάι. Τα λεπτά κυλούσαν υπέρ της Σαχτάρ και το τελευταίο διεθνές (περιορίζεται στην Ισπανία πλεόν) σφύριγμα του Λουίς Μεδίνα Κανταλέχο βρήκε το συγκρότημα του Μιρτσέα Λουτσέσκου να πανηγυρίζει το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο που εκτίθεται στις προθήκες της ανεξάρτητης Ουκρανίας.
