Η ΑΕΛ μπορεί να άλλαξε γήπεδο αλλά δεν απέβαλε τις κακές της συνήθειες. Ποιες είναι αυτές; Να καθαρίζει τα παιχνίδια όταν παρουσιάζονται οι ευκαιρίες. Κόντρα σε έναν λαβωμένο ΠΑΟΚ, οι Θεσσαλοί βρέθηκαν νωρίς στο καναβάτσο με το γκολ του Κοντρέρας, αλλά απάντησαν άμεσα μετά το τραγικό λάθος του Χαλκιά και το γκολ του Κουζέν και θα μπορούσαν να είχαν φτάσει στην ανατροπή μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του Σιδηρόπουλο για το πρώτο μέρος.
Στο δεύτερο μέρος ο στόχος της Λάρισας ήταν ξεκάθαρος. Να συνεχίσει στον ρυθμό του πρώτου ημιχρόνου, αλλά να βελτιώσει τα ποσοστά ευστοχίας. Αντίθετα, για τον ΠΑΟΚ τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, αφού έπρεπε να διαφοροποιήσει πολλά από αυτά που είδαμε στα πρώτα 45 λεπτά. Οπως την κατοχή του, την κυκλοφορία της μπάλας και τα πολλά λάθη στη μεσαία γραμμή.
Η ομάδα της Λάρισας δεν ξέφυγε του στόχου της, διατηρώντας την κατοχή (σχεδόν συντριπτικό το ποσοστό) μόνο που αυτή τη φορά δεν πατούσε τόσο συχνά περιοχή. Ειδικά όταν ο Μάκης Χάβος έβγαλε τον Ιβιτς και πέρασε τον Φιλομένο, η ΑΕΛ οπισθοχώρησε λίγο για να μην πάθει ζημιά από τη στιγμή που το εύθραυστο 1-1 παρέμενε.
Μόνο που δεν υπολόγιζε στον Κλάους Αθανασιάδη. Ο τεχνικός του ΠΑΟΚ έβγαλε από το ματς τον αρνητικό Σαλπιγγίδη και πέρασε τον νεαρό επιθετικό, ο οποίος δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του ήταν αυτός που έκρινε το ματς. Στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα βρέθηκε σε θέση βολής μετά από θαυμάσια μπαλιά του Κριστιάνο και διαμόρφωσε το τελικό 2-1.
Στα εναπομείναντα 20 και κάτι λεπτά η ΑΕΛ κλήθηκε να παίξει ήρεμα και χωρίς άγχος για να πάρει τουλάχιστον την ισοπαλία. Σε καμία όμως περίπτωση δεν ήταν ορθολογική στις επιλογές της, ο μεθοδικός τρόπος είχε πεταχτεί στα σκουπίδια και ο εκνευρισμός ήταν διάχυτος. Ετσι, ο ΠΑΟΚ κράτησε με σχετική ευκολία το υπέρ του αποτέλεσμα επιστρέφοντας -χωρίς να θέλξει με την απόδοσή του- στα θετικά αποτελέσματα.
