Γιατί οι μεταρρυθμίσεις είναι μια έννοια ζωτική για την Αριστερά; Ποια μπορεί να είναι μια ρεαλιστική και ταυτόχρονα ανθρώπινη διαχείριση του μεταναστευτικού; Ποιοι δικαιούνται την ελληνική ιθαγένεια; Τι τιμωρεί η δημοκρατία; Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τον νεοναζισμό, υπερβαίνοντας ενίοτε την τομή «Μνημόνιο-αντιμνημόνιο»;
Πόσο αυτόνομος είναι ο αγώνας για τα δικαιώματα σε συνθήκες κρίσης; Γιατί η ασφάλεια και η ελευθερία δεν είναι έννοιες αντιθετικές;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέλει να απαντήσει το βιβλίο. Και το προσπαθεί, τεκμηριώνοντας, σε συγκεκριμένους τομείς δημοσίων πολιτικών, την υψηλή πολιτική επικινδυνότητα της συγκυρίας που βιώνει η Ελλάδα, αλλά και προβάλλοντας πειστικές στρατηγικές διεξόδου.
Καθώς η κοινωνία και η δημοκρατία δέχονται μια άνευ προηγουμένου επίθεση, είναι αναγκαία μια πολιτική ανάσχεσης της επίθεσης· ωστόσο, αυτή μένει λειψή χωρίς ένα πολιτικά ικανό σχέδιο για το μετά. Αυτό θέλει να αντιπροσωπεύσει η Αριστερά των δικαιωμάτων, αξιοποιώντας στο μέγιστο το πολιτειακό κεκτημένο της δημοκρατίας που εκφυλίζεται και τα δικαιώματα που βάλλονται σήμερα, αλλά κοιτώντας ταυτόχρονα και πέραν του φιλελευθερισμού. Ο ορίζοντας της κρίσης είναι απρόβλεπτος. Η ανατροπή της παρούσας διαχείρισης της κρίσης μέσα από μια βιώσιμη πρόταση διακυβέρνησης είναι μόνο η αρχή ενός απίστευτα δύσκολου δρόμου. Ενός δρόμου που αξίζει πάντως να χαράξουμε, διότι το ρίσκο που εμπεριέχει είναι σίγουρα προτιμότερο από το αδιέξοδο που βιώνουμε.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος (Αθήνα, 1969) διδάσκει από το 2000 στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής το 2012. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εγγράφονται στην ευρύτερη θεματική της θεωρίας του κράτους, του δικαίου και των δικαιωμάτων σε εφαρμοσμένη, συγκριτική και ιστορική προοπτική με έμφαση σε ζητήματα μειονοτήτων, μεταναστών και ιδιότητας του πολίτη. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (KEMO). Την περίοδο 2003-11 υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, της οποίας είναι σήμερα αντιπρόεδρος, όπως και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH). Aπό το 1998 διευθύνει, μαζί με τον Κ. Τσιτσελίκη, τη Σειρά Μελετών του ΚΕΜΟ (στις εκδόσεις Κριτική ως το 2009 και έκτοτε στις εκδόσεις Βιβλιόραμα). Το παρόν είναι το πρώτο πολιτικό του δοκίμιο.
Έργα του είναι: Droit, Europe et minorités. Critique de la connaissance juridique, Sakkoulas, Aθήνα 2000, Η ετερότητα ως σχέση εξουσίας. Όψεις της ελληνικής, βαλκανικής και ευρωπαϊκής εμπειρίας, Κριτική, Αθήνα 2002, Ποιος είναι έλληνας πολίτης; Το καθεστώς ιθαγένειας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως τις αρχές του 21ου αιώνα, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2012.
Έχει επιμεληθεί μεταξύ άλλων τους συλλογικούς τόμους: Το μειονοτικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Μία συμβολή των κοινωνικών επιστημών (με τον Κ. Τσιτσελίκη), Κριτική, Αθήνα 1997, Νομικά ζητήματα θρησκευτικής ετερότητας στην Ελλάδα , Κριτική, Αθήνα 1999, Η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας (με τον Κ. Τσιτσελίκη), Κριτική, Αθήνα 2003, Η Ελλάδα της μετανάστευσης (με τον Μ. Παύλου), Κριτική, Αθήνα 2004, 1953-2003: Τα δικαιώματα στην Ελλάδα από το τέλος του Εμφυλίου στο τέλος της μεταπολίτευσης (με τον Μ. Τσαπόγα), Καστανιώτης, Αθήνα 2004, Όψεις λογοκρισίας στην Ελλάδα (με τους Λ. Καραμπίνη, Γ. Ζιώγα, Γ. Σταυρακάκη), Νεφέλη, Αθήνα 2006, Το ανομολόγητο ζήτημα των μειονοτήτων στην ελληνική έννομη τάξη, Κριτική, Αθήνα 2008, Ιδιότητα του πολίτη. Πολιτικός λόγος, κανόνες και ιστορία σε συγκριτικές προοπτικές (με τον Γ. Κουζέλη), Πατάκης, Αθήνα 2012.
