Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει από τη Ρώμη με μια από τις θεαματικότερες προκρίσεις της ευρωπαϊκής ιστορίας του και πλέον βάζει πλώρη για τα προημιτελικά του Europa League με αντίπαλο τη Σταντάρ Λιέγης. Όλα για το ρωμαϊκό θρίαμβο των "πρασίνων" .
Όταν ένα παιχνίδι ξεκινά με τον χειρότερο τρόπο -1-0 μόλις στο 11ο λεπτό με γκολ-μπιλιάρδο του Ρίισε- και καταλήγει σε 1-3 με τη λήξη του πρώτου μέρους τότε κάτι έχει συμβεί. Ψάχνεις να βρεις διάφορες θεωρίες, να αναλύσεις το ματς, να βρεις το κλειδί της μεγάλης ανατροπής. Δεν χρειάζεται, όμως, να προσπαθήσεις πολύ. Τα πράγματα είναι απλά. Στο 40’ οι πράσινοι βρίσκονται μπροστά στη μεγάλη ευκαιρία της ισοφάρισης όταν ο Νίνης ανατρέπεται από τον Ντε Ρόσι και ο διαιτητής της γραμμής (ας είναι καλά ο Πλατινί με τις εμπνεύσεις του) δείχνει το σημείο του πέναλτι.
Την παράβαση αναλαμβάνει ο Σισέ, ο οποίος σαν να ήθελε να δείξει στον Ντομενέκ ότι κακώς δεν τον κάλεσε στην Εθνική Γαλλίας, εκτέλεσε ίσως το καλύτερο πέναλτι της καριέρας του και το χειρότερο για έναν τερματοφύλακα. Εστειλε την μπάλα στο πλαϊνό δίχτυ και πάγωσε το Ολίμπικο και τους φιλάθλους της Ρόμα που πίστευαν ότι το 1-0 ήταν η απαρχή για μία άνετη πρόκριση.
Τρία λεπτά αργότερα, ο Σωτήρης Νίνης σαν άλλος Δημήτρης Σαραβάκος κάλυψε πανέξυπνα την μπάλα, την έστρωσε στο πόδι του και με πανέμορφο σουτ έκανε τον Βαζέχα να πεταχτεί από τον πάγκο και να φωνάξει: «Τέτοια έβαζα κι εγώ!» Το 1-2 θαρρείς πως ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Τζέιμς Κάμερον. Όχι γιατί δεν το άξιζε ο Παναθηναϊκός, αλλά για το σύντομο χρονικό διάστημα που το κατάφερε.
Μέχρι το 40’ και το εύστοχο πέναλτι του Σισέ όλα έδειχναν πως θα οδηγηθούμε σε ένα χιτσκοκικό δεύτερο ημίχρονο. Όλα έδειχναν ότι οι τζιαλορόσι είχαν το πάνω χέρι. Εξάλλου, αν εξαιρέσουμε τη φάση του Σισέ στην αρχή της αναμέτρησης και την κεφαλιά του Σιμάο στο 24’, ο Παναθηναϊκός δεν έδειξε κάτι σημαντικό. Είχε τη διάθεση να ισοφαρίσει και να διεκδικήσει τις πιθανότητές του, αλλά δεν σου έδειχνε τη λύση για το πώς μπορεί να το κάνει.
Χώρος για πανηγύρια υπήρχε κι άλλος, αφού στο 45ο λεπτό ο Σισέ βρήκε για δεύτερη φορά τον δρόμο προς τα δίχτυα μετά από μπαλιά του Νίνη στον κενό χώρο. Σε αντίδραση προς αυτούς που αναφέρονται με μειονεκτικά λόγια για τις ποδοσφαιρικές -εκτός σκοραρίσματος- ικανότητές του, πέρασε θαυμάσια τον Ντόνι και με σαδιστικό τρόπο -γλείφοντας το αριστερό δοκάρι της εστίας της Ρόμα- έστειλε την μπάλα να αναπαυθεί στο βάθος της εστίας των γηπεδούχων για το εκπληκτικό, σε όρια ονείρωξης, 1-3.
Α, για να μην το ξεχάσουμε. Τα ρεπορτάζ επιβεβαιώθηκαν και ο Νιόπλιας παρέταξε τους πράσινους με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, τον Μαρίνο δεξιά της άμυνας, τους Σαλπιγγίδη και Νίνη να πλαισιώνουν τον Σισέ, τον Σπυρόπουλο ουσιαστικά στα χαφ και τον Καραγκούνη εκτός αποστολής για να προφυλαχθεί (είχε πυρετό) ενόψει Πανιωνίου. Ναι, πριν το ματς ο Νιόπλιας είχε στο μυαλό του το ματς της Νέας Σμύρνης. Που να ‘ξερε...
Στο δεύτερο ημίχρονο η αποστολή του Παναθηναϊκού ήταν απλή. Να διαχειριστεί σωστά το υπέρ του 1-3 και να ολοκληρώσει χωρίς απώλειες έναν μεγάλο, έναν κολοσσιαίο θρίαμβο. Με τη Ρόμα να θέλει τέσσερα γκολ για να προκριθεί και τον χρόνο να μην φτάνει –ακόμα κι αν οι τζιαλορόσι έπαιζαν μόνοι τους!- η πλάστιγγα όχι μόνο έγερνε, αλλά είχε... πέσει στην πλευρά του τριφυλλιού.
Κάτι «αχ» και κάτι σφιξίματα στην καρδιά στις απανωτές ευκαιρίες της Ρόμα στο δεύτερο μέρος δεν είχαν δυσάρεστα αποτελέσματα. Το πρώτο επικίνδυνο δεκάλεπτο της επανάληψης πέρασε αναίμακτα για τον Παναθηναϊκό, το 1-3 παρέμενε και όσο περνούσε ο χρόνος όλα φαίνονταν πράσινα. Πόσο μάλλον όταν περάσαμε το ψυχολογικό φράγμα των 60 λεπτών και οι της Ρόμα δεν μπορούσαν να αλλάξουν την κατάσταση. Ο Τότι από τα επίσημα έτρωγε τα νύχια του από αγωνία, ο Ρανιέρι σκεφτόταν πως θα ήταν τα πράγματα αν έμενε στη Γιουβέντους και η Ροζέλα Σένσι άνοιγε το εγχειρίδιο «Πως ξεπερνάτε μια κρίση. Δέκα απλά βήματα».
Στο 67’ η Ρόμα με τον Ντε Ρόσι έδωσε έναν λόγο στους φιλάθλους της για να μην φύγουν από το γήπεδο. Το 2-3 θα μπορούσε να ήταν ανησυχητικό αν δεν βλέπαμε λίγο μετά τη μεγάλη ευκαιρία της ελληνικής ομάδας με τον Σαλπιγγίδη. Βλέποντας, όμως, πως οι πράσινοι μπορούν να σκοράρουν και τέταρτο γκολ, τότε ουδείς πίστευε πως η πρόκριση θα χαθεί. Ακόμα και η αποβολή, με δεύτερη κίτρινη, του Κατσουράνη ήρθε στις καθυστερήσεις, σε τέτοιο χρονικό σημείο δηλαδή που δεν έδινε κανένα δικαίωμα στη Ρόμα να πιστέψει σε κάτι.
Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή ακούστηκε σαν το καλωσόρισμα του καλλιτέχνη στα μπουζούκια: «Καλησπέρα! Καλή διασκέδαση!» Ρόμα-Παναθηναϊκός 2-3 και το γλέντι συνεχίζεται.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ:
1-0 στο 39’, 1-3 στο 45’. Θέλει εξήγηση; Η καλύτερη ανατροπή στο καλύτερο χρονικό σημείο. Όλα τούμπα και... ξεχάστηκε η Τούμπα.
MVP:
Νίνης ή Σισε; Ή μήπως Σιμάο; Κατσουράνης; Μάλλον ο Τζόρβας. 'Η ο Βύντρα; Ο Νιόπλιας; Ολοι. Ουδείς αξίζει να μείνει εκτός διακριθέντων. Από τον Τζόρβα και τον Σισέ, μέχρι τον Νιόπλια και τον Κλέιτον. Κι ας μην έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο.
