Για την εμφάνισή της στον σουηδικό τελικό, την αγάπη της για τη Σουηδία και την Ελλάδα αλλά και τα αρνητικά σχόλια που δέχεται η χώρα μας μίλησε η Έλενα Παπαρίζου στην εκπομπή "Your Noice Daily".
Αρχικά, η τραγουδίστρια αναφέρθηκε και στην εμφάνισή της μετά από πολύ καιρό μπροστά στο σουηδικό κοινό και συγκεκριμένα στον τελικό για την ανάδειξη του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στο διαγωνισμό.
"Είχα πολύ καιρό να εμφανιστώ στη Σουηδία και ένιωθα πως πρέπει να ξεκινήσω πάλι από το μηδέν. Να ξεχάσω όλα αυτά τα πράγματα που έχω κάνει στην Ελλάδα. Βέβαια, όταν πήγα με καλοδέχτηκαν τόσο πολύ, δεν με είχαν ξεχάσει. Γνώρισα καινούριο κόσμο, υπήρχαν και παλιοί συνεργάτες. Με αγκαλιάσανε, με βοήθησαν, με στήριξαν και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που έκανα αυτό το πράγμα που έκανα. Νιώθω ότι έχω εμπλουτίσει περισσότερο την καλλιτεχνική μου οικογένεια", ανέφερε.
"Όπου κι αν πάω θέλω να νιώθω άνετα, θέλω να νιώθω και να δίνω αγάπη"
Για εκείνη η Σουηδία είναι μέσα στην καρδιά της αφού εκεί γεννήθηκε, μεγάλωσε και πήρε την παιδεία που έχει μέχρι σήμερα. "Η Ελλάδα είναι μια χώρα που συνεχίζει να μου δίνει πράγματα, γιατί χωρίς την Ελλάδα δεν θα ήμουν η καλλιτέχνιδα που είμαι σήμερα. Πάνω από όλα, όμως, είμαι άνθρωπος. Όπου κι αν πάω θέλω να νιώθω άνετα, θέλω να νιώθω και να δίνω αγάπη. Αν δεν έχω αυτό, δεν έχω τίποτα στη ζωή μου", ανέφερε σχετικά με τα συναισθήματα που τρέφει για την Ελλάδα.
Όσον αφορά τα αρνητικά σχόλια που δέχεται η χώρα μας από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και όχι μόνο η τραγουδίστρια εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της. "Η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό γενικότερα. Θέλω οι Ευρωπαίοι, αλλά και παγκοσμίως, να έχουν έχουν μια καλή εικόνα για την Ελλάδα. Όλες οι κρίσεις και όλα τα προβλήματα είναι σαν τα μαθηματικά, έχουν λύσεις. Δεν είμαστε κακόμοιροι, απλά είμαστε λίγο άτυχοι τη συγκεκριμένη στιγμή", τόνισε.
Αυτό που δε θα ξεχάσει από τη μέρα που επέστρεψε στην Ελλάδα ως νικήτρια της Eurovision το 2005 ήταν ο κόσμος που την περίμενε. "Θυμάμαι συγκεκριμένα ήταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, πιασμένοι χέρι χέρι και με χαιρετούσαν. Βούρκωσα τότε", κατέληξε.
