Με επ’ αόριστον αποκλεισμό των ΔΟΥ της Κρήτης απειλούν οι παραγωγοί των λαϊκών αγορών του νησιού, οι οποίοι αντιδρούν στις ταμειακές μηχανές.
Ο κ. Καψωμενάκης υπογράμμισε ότι σε αυτόν τον αγώνα τους οι παραγωγοί των λαϊκών αγορών «έχουμε τη συμπαράσταση του κόσμου, γιατί έχει γίνει γνωστό το πρόβλημά μας. Μας συμπαραστέκεται όλος ο κόσμος, μας λέει ότι έχουμε δίκιο, διότι βλέπει και ο ίδιος ο κόσμος ότι με το να μπουν ταμειακές μηχανές και σε μία τυχόν αλλαγή ασφαλιστικού φορέα, που προμηνύεται ότι θα μας πάνε στο ΤΕΒΕ, αυτό θα σημάνει ότι εμείς, σιγά - σιγά, θα αποχωρήσουμε από τις λαϊκές.
Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο καταναλωτής θα την πληρώσει, με εισαγόμενα προϊόντα που θα έρχονται στην αγορά όλης της Ελλάδας. Αρκεί να πούμε ότι η Γερμανία εισαγάγει από την Τουρκία και μετά, μέσω Γερμανίας, τα φέρνει στην Ελλάδα. Τα γνωρίζουμε. Τα ξένα σούπερ μάρκετ οπωσδήποτε θα αναπτυχθούν περισσότερο και το κόστος θα είναι υψηλότερο, με αποτέλεσμα να την πληρώσει ο απλός κόσμος, δηλαδή ο συνταξιούχος και ο μικρομεσαίος. Εμείς, λοιπόν, αγωνιζόμαστε και γι’ αυτόν τον λόγο, για να υπάρχουν φτηνά και καθαρά προϊόντα στις λαϊκές αγορές, αλλά βέβαια και για την επιβίωσή μας», σημείωσε ο κ. Καψωμενάκης.
Ο ίδιος δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι οι παραγωγοί πληρώνουν ένα αρκετά σημαντικό ποσό κάθε χρόνο. «Εμείς καταρχήν εδώ και πολλά χρόνια θεωρώντας την άδεια πληρώνουμε φόρο αναλογικό, ανά εξάμηνο, στο Δημόσιο Ταμείο. Πέρα από τον φόρο πληρώνουμε και 3% τον ΕΛΓΑ, ο οποίος ειδικά για την Κρήτη, αλλά και για όλες τις μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις πανελλαδικά, είναι απών. Ποτέ δεν έχουμε πάρει αποζημιώσεις. Κι εγώ προσωπικά το γνωρίζω, αφού είχα πάθει ζημιές παλιότερα, τον είχα καλέσει, όμως ουδέποτε μου έδωσε μία δραχμή. Πληρώνουμε και με το παραπάνω. Τώρα θέλουν ταμειακές μηχανές γιατί μας έχουν βάλει όλους στον ίδιο παρονομαστή. Θέλουν να μας κάνουν εμπόρους».
Καταλήγοντας, ο κ. Καψωμενάκης σημείωσε πως «ακούγεται ότι το κάνουμε τώρα, επειδή έχουμε εκλογές. Μακριά αυτά από εμάς. Τώρα έτυχε το πρόβλημα, τώρα φωνάζουμε κι εμείς και δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Εμείς αγωνιούμε για το ψωμί μας».
