Συναυλία με την Μόνικα στο κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης

Η είσοδος για το κοινό είναι 20€.

ΓIA TH MONIKA

Η Μόνικα είναι η καλλιτέχνιδα που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια τις μεγαλύτερες προσδοκίες στο κοινό, για τη δουλειά της. Η φήμη για το ταλέντο της έκανε το γύρο της Αθήνας αρχικά, εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, όταν οι σποραδικές εμφανίσεις της έχτισαν το μύθο μιας κοπέλας που στα πρώτα μετεφηβικά χρόνια της, τραγουδούσε με τη δύναμη φτασμένης ερμηνεύτριας και έγραφε τραγούδια που όμοιά τους δεν είχαν ακουστεί ξανά σε ανάλογο επίπεδο.

Τo “Avatar” είναι το άλμπουμ που ουσιαστικά δίνει τον ορισμό του όρου ‘αγγλόφωνη θηλυκή τραγουδοποιός – τραγουδίστρια’: αβίαστα μελωδική (“Babe”), γνήσια στα θέματα που επικοινωνεί με τους στίχους της (“Not Young In My Youth”) και με ένα φάσμα επιρροών που πιάνει από Beatles, Χατζιδάκι και ορχηστρική pop των 60’s αλά Scott Walker (“Avatar”) και φτάνει μέχρι την κιθαριστική pop των 90’s, η Μόνικα γράφει τα τραγούδια της με οδηγό ένα “καθαρό” συναίσθημα και τα τραγουδάει με την δυνατή, κρυστάλλινα καθαρή φωνή της χωρίς περιττές ωραιοποιήσεις.

Η μουσική ενασχόληση της Μόνικα ξεκίνησε όταν η ίδια σπούδαζε στην Πάτρα όπου και αναμείχθηκε με την ανεξάρτητη σκηνή της πόλης στα μέσα των 90’s. Άρχισε να γράφει τραγούδια και να παίζει όργανα (κιθάρα, ακορντεόν, πιάνο κ.λπ.) αρχικά για να ανταπεξέρχεται στις ανάγκες της “καλεσμένης στη σκηνή” σε διάφορες εμφανίσεις φιλικών της σχημάτων στην πόλη και σύντομα, ξεκίνησε να παίζει τα δικά της τραγούδια. Τα οποία τραγούδια γράφει με απίστευτη ευκολία και ταχύτητα. Οι μελωδίες αναβλύζουν στο κεφάλι της με έναν πλούτο παρόμοιο με αυτόν των μαθηματικών εξισώσεων που γεννάνε καινούρια αποτελέσματα.

Οι μαθηματικές σπουδές της Μόνικα δεν είναι καθόλου άσχετες με τη μουσική που παράγει. Το ταλέντο της είναι φυσικό και ενστικτώδες και η αντιστοιχία που υπάρχει στο –αρχικά παράδοξο- δίπολο ‘μαθηματικά – μουσική’ είναι εντελώς συμμετρική και φυσική. Οι επιρροές του ήχου της έρχονται, σύμφωνα με την ίδια, “από τα indie rock συγκροτήματα των 90’s στις μελωδικές στιγμές τους όμως”. Τη συγκινούν πιο πολύ οι αντρικές φωνές στις χαμηλότονες στιγμές τους παρά οι γυναικείες. Οι αγαπημένοι της δίσκοι είναι το “Lost Souls” των Doves και το “Let Go” των Nada Surf και αγαπάει τους Radiohead, τους Wilco και τους Idlewilde. Παρότι ερμηνευτικά, στο “Avatar” παραπέμπει σε σπουδαίες τραγουδίστριες των 60’s (από Julie Driscol και Grace Slick μέχρι Nico αλλά και PJ Harvey), καταφέρνει να ακούγεται εντελώς προσωπική και μοναδική.

Η Monika δεν μοιάζει με οτιδήποτε έχετε ακούσει πρόσφατα ή παλιότερα στην ελληνική σκηνή και το “Avatar” είναι ένα album που θα μπορούσε να έχει κυκλοφορήσει σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου ως εγχώριος δίσκος. Αυτή είναι η σημαντική ποιότητά του και από κει πηγάζει και το διαχρονικό του ύφος που ακουμπάει στην folk, σε μια γενναία, αγνή pop αλλά και στο indie rock ύφος με το οποίο μεγάλωσε.