Αντίθετοι με τις αλλαγές που προβλέπει το επικαιροποιημένο ρυμοτομικό σχέδιο για τα προσφυγικά της Πανόρμου είναι οι ιδιοκτήτες των καφέ - μπαρ και εστιατορίων της περιοχής ενώ οι κάτοικοι αναμένουν την υλοποίηση του σχεδίου αφού δεν αντέχουν την υπάρχουσα κατάσταση.
Εργαζόμενος σε μπαρ που βρίσκεται στην οδό Αλέξη Παυλή, ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, ανέφερε πως τα πράγματα «πάνε από το κακό στο χειρότερο». «Ο δήμος έχει «ρίξει» ουκ ολίγα πρόστιμα στα μαγαζιά που εργαζόμαστε, μας την «πέφτουν» συνέχεια. Τώρα με αυτό το σχέδιο θα μας κλείσουν κιόλας; Δουλεύουμε που δουλεύουμε εννιάωρα και δεκάωρα ας μας κλείσουν για να χρυσώσει το χάπι», δηλώνει ο σερβιτόρος πρωινής βάρδιας.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Βαγγέλης, υπεύθυνος μπαρ της περιοχής.
«Η περιοχή αυτή δεν ανήκει στο δήμο. Ο δήμος δεν έχει αρμοδιότητα. Σε όλη την περιοχή παραπονιούνται δύο συγκεκριμένοι κάτοικοι για θέματα ελάσσονος σημασίας. Πρέπει να καταλάβεις, από αυτόν τον πεζόδρομο που βλέπεις εδώ ζουν τουλάχιστον πενήντα οικογένειες. Στο δικό μας μαγαζί μόνο, έχω έξι άτομα προσωπικό. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω τις επιπτώσεις αν όλοι αυτοί βρεθούν στον δρόμο».
Ο Άγγελος Αντύπας, ιδιοκτήτης μπαρ, στον πεζόδρομο της Πανόρμου μοιράζεται την αγωνία των υπόλοιπων εργαζομένων της περιοχής. «Σήμερα έχουμε 27 καταστήματα και 91 κτίσματα στο οικοδομικό τετράγωνο. Από αυτά, το σχέδιο προβλέπει ότι θα μείνει μόνο το 20% των καταστημάτων και μάλιστα όχι μπαρ, αλλά επιχειρήσεις ήπιας χρήσης, όπως καφετέριες, φούρνοι και ζαχαροπλαστεία», αναφέρει ο κ. Αντύπας. «Αν προχωρήσει αυτό το σχέδιο θα τα κλείσουμε όλα και θα μας ζητήσουν να μετεγκατασταθούμε σε άλλη περιοχή, χωρίς να χρειαστεί να ζητήσουμε νέα άδεια. Αυτή θα είναι η μόνο διευκόλυνση», λέει.
Την άποψη του κ. Αντύπα συμμερίζεται και ο Βασίλης Λαφιατής, ιδιοκτήτης του περιπτέρου απέναντι ακριβώς από τον πεζόδρομο των προσφυγικών. «Δουλεύω εδώ οκτώμισι χρόνια. Αν κλείσουν αυτά τα μαγαζιά, πέραν την πεσμένης κίνησης στο περίπτερό μου, τουλάχιστον 150 άτομα θα μείνουν στον δρόμο. Είναι λάθος κίνηση εν μέσω κρίσης να κλείνεις μαγαζιά με αυτό τον τρόπο».
Ο Στέφανος Κολιάκος, ιδιοκτήτης μαγαζιού με νυφικά απέναντι από τα προσφυγικά, υπενθυμίζει πως πριν ανοίξουν οι καφετέριες, όλη η περιοχή ήταν «γεμάτη με ναρκωτικά και ποντίκια». Υπογραμμίζει επίσης και τις οικονομικές επιπτώσεις μίας τέτοιας απόφασης, δεδομένης και της μηδενικής αποζημίωσης που προβλέπει η μελέτη. «Όλοι μας εδώ γύρω πληρώσαμε τουλάχιστον 3.000 ευρώ την άδεια, αυτά τα χρήματα ποιος θα μας τα επιστρέψει;», επισημαίνει.
«Άμα φύγουν οι καφετέριες θα γεμίσει ο τόπος με φτηνά ενοίκια και μετανάστες, θα τους πάρουν από την Ομόνοια για να τους φέρουν σε εμάς δηλαδή;» συμπληρώνει και τονίζει ότι οι μαγαζάτορες της περιοχής έχουν ήδη κάνει μερικές άτυπες επαφές μεταξύ τους με σκοπό να οργανωθούν και κατόπιν θα προσλάβουν έναν δικηγόρο για να τους εκπροσωπήσει ενώπιον της πολιτείας.
Όμως και οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής αρχίζουν να συσπειρώνονται, αυτή τη φορά υπέρ των αλλαγών που προβλέπει η μελέτη. Η Ευαγγελία Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Επιτροπής κατοίκων Πανόρμου, μίας οργάνωσης που δημιουργήθηκε πριν περίπου δύο χρόνια και σήμερα αριθμεί περί τα 500 μέλη. Κύριο αντικείμενο της οργάνωσης είναι η αντιμετώπιση της υπερβολικής φασαρίας, η οργανωμένη παρέμβαση για την καταπάτηση των ελεύθερων χώρων από τις καφετέριες και γενικότερα η προστασία και η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.
«Δεν αντέχουμε άλλο. Ευτυχώς κάτι φαίνεται πως κινείται και αρχίζουμε να έχουμε ελπίδες. Έχουμε προβεί σε οχλήσεις, παράπονα, προτάσεις, αλλά και πολλές επαφές με την πυροσβεστική και την αστυνομία, χωρίς μέχρι στιγμής κάποιο αποτέλεσμα. Το μόνο που θέλουμε είναι να ζήσουμε ήρεμα, να μπορούμε να περπατάμε ελεύθερα και να μην καταπατούνται οι δρόμοι και οι ελεύθεροι χώροι», λέει η κ. Παπαϊωάννου.
Την ίδια άποψη έχει και η Ιωάννα Χαλόφτη, κάτοικος της περιοχής. «Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να κοιμηθείς με τίποτα το βράδυ; Έχουμε εδώ 10-11 ανοιχτές ταράτσες το καλοκαίρι και γίνεται χαλασμός, κάθε μέρα. Τα μωρά πώς θα τα κοιμίσω εγώ; Κοίτα, γενικά δεν με απασχολεί τι γίνεται εκεί κάτω, αλλά δεν θέλω να τα ακούω εγώ από το σπίτι μου. Κάποια ενδιάμεση λύση δεν μπορεί να βρεθεί;» συμπληρώνει η κ. Χαλόφτη, εκφράζοντας της αγωνία της για το τι μέλλει γενέσθαι.
