Στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπαίδιου αναφέρθηκε διεξοδικά ο αρχιεπίσκοπος ΑΘηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, στη γιορτή του Αγίου Ανδρέα στην πόλη της Πάτρας, την Κυριακή το πρωί (30/11).
«Η Εκκλησία γνωρίζει από κρίσεις και δεν τις φοβάται. Τα γεγονότα αποκαλύπτουν την αποτυχία τής αυτονόμησής μας, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ώθηση για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Η κρίση δεν φέρνει στην επιφάνεια μόνο την παρακμή μας, δεν είναι μόνο ένα αποτυχημένο τέλος, αλλά ταυτόχρονα κρύβει και γεννά την ελπίδα. Η κρίση έρχεται όταν υπερβαίνουμε τα όρια. Είναι ένας τρόπος να εξέλθουμε από το ναρκισσιστικό μας περίβλημα και να ραγίσει ο συχνά γρανιτένιος καθωσπρεπισμός μας», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην παγκόσμια οικονομική κρίση αλλά και στην κρίση που περνά η χώρα μας, τόσο σε επίπεδο κοινωνικό όσο και σε επίπεδο Εκκλησίας. Κύριος σκοπός είναι η ερμηνεία του φαινομένου, όπου γίνεται με δυο τρόπους : με κοσμικό και με εκκλησιαστικό.
«Ο κοσμικός εστιάζεται στο γεγονός και ερευνά όσα συνέβησαν και ετοιμάζεται να αποδώσει ευθύνες, όπου υπάρχουν. Αυτό χρειάζεται, αλλά δεν επαρκεί» τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος.
Για ν' αναφερθεί στον εκκλησιαστικό, o οποίος «πηγαίνει πάρα πέρα, για να ερμηνεύσει αυτά τα φαινόμενα. Αναζητά τις αιτίες των φαινομένων στα συμπτώματα. Η εστίαση στα συμπτώματα δεν λύνει μακροπρόθεσμα κανένα πρόβλημα, ούτε θα διαλευκάνει εξ ολοκλήρου κανένα σκάνδαλο. Όσες επιτροπές και αν συστήσουμε, όσες καταδικαστικές αποφάσεις και αν βγάλουμε, ο ηθικός αυτουργός δεν πρόκειται να συνετιστεί. Καμία απόφαση της Εκκλησίας ή της Πολιτείας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια για πάντα παρόμοια φαινόμενα. Η κρίση αγγίζει όλους μας. Έχουμε όλοι ευθύνη».
Σε αυτό το σημείο, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναφέρθηκε στη συλλογική ευθύνη των γεγονότων : «Είμαστε όλοι, είτε περισσότερο είτε λιγότερο, ηθικοί αυτουργοί. Η κρίση αυτή έχει όνομα και ιστορία. Για την εκκλησία οι ρίζες της χάνονται στην προπατορική πτώση. Για την Πολιτεία η κρίση αυτή χαρακτηρίζει το νεοέλληνα. Η νεοελληνική μας ταυτότητα έχει στηριχθεί πάνω στο φαίνεσθαι και στο κυρίαρχο στοιχείο του σύγχρονου δυτικού τρόπου ζωής, που άκριτα μιμηθήκαμε. Η δυσκολία μας βρίσκεται στο να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε τα σκάνδαλα, ως συμπτώματα μίας ευρύτερης νόσου. Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι το κακό και η διαφθορά θα εξορκιστούν, με το να τιμωρήσουμε μόνο συγκεκριμένους παραβάτες. Αυτό δεν απαλλάσσει κανέναν μας από την προσωπική του ευθύνη. Η διαφθορά και ο πλουτισμός δεν αφορά τη διαπλοκή στα ανώτερα κλιμάκια, αλλά ακόμη όταν ζητάμε μια εξυπηρέτηση εις βάρος του άλλου. Γινόμαστε και εμείς μέρος της διαφθοράς, όταν καθημερινά αδικούμε όλοι το διπλανό μας».
Eνώ, αναφερόμενος στην προσωπική ευθύνη, είπε ότι «χωρίς να παραθεωρείται η προσωπική μας ευθύνη, πρέπει να αναρωτιόμαστε και για τη συλλογική ευθύνη. Όταν ένα μοναχός αστοχεί, αστοχεί η ανθρώπινη φύση, αστοχούμε όλοι. Όταν ένας πολιτικός αποτυγχάνει, αποτυγχάνουν και οι πολίτες. Αποτυγχάνει στη συγκεκριμένη περίπτωση και στιγμή, συνόλω το πολιτικό μας σύστημα. Όσες αποδοκιμασίες και αν επινοήσουν οι κοσμικές διαδικασίες, όσα επιτίμια και αν επιβάλλει η Εκκλησία, τα φαινόμενα αυτά θα επαναλαμβάνονται. Τίποτα δεν μπορεί να ανακόψει την τάση μας για διαπλοκή. Έτσι θα πηγαίνει μέχρι τα έσχατα, με πιθανούς εμπλεκόμενους όλους εμάς, που με προχειρότητα κατηγορούμε».
Πηγή: cosmo.gr
