Άκαρπη απέβη η έρευνα που διεξήγαγε η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, αλλά και το τμήμα Πληροφορικής της Βουλής, που ως στόχο είχε τον εντοπισμό συγκεκριμένου χρήστη...
Σχετικό αίτημα προς τον πρόεδρο της Βουλής, Δημήτρη Σιούφα, είχε υποβάλει την Τετάρτη (27/2) ο 5ος τακτικός ανακριτής, Ιωάννης Παπαϊωάννου, με το οποίο ζητείτο η γνωστοποίηση στοιχείων ταυτότητας και συνδρομής χρηστών του δικτύου του Κοινοβουλίου, με συγκεκριμένη σύνδεση στο Internet.
Σε δήλωσή του την Πέμπτη (28/2), σχετικά με το ανακύψαν θέμα, ο γενικός γραμματέας της Βουλής, Νίκος Στεφάνου, αναφέρει ότι ο κ. Σιούφας του έδωσε εντολή να ενεργήσει τα επιβαλλόμενα και ο ίδιος στη συνέχεια ζήτησε γνωμοδότηση από το Νομικό Σύμβουλο του Κράτους, για το εάν η Βουλή μπορεί να διερευνήσει και να παράσχει τα αιτούμενα στοιχεία και πληροφορίες.
«Μετά τη θετική επί του αιτήματος γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου, ζήτησα εγγράφως από τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών της Βουλής να αναζητήσει τα στοιχεία ταυτότητας του χρήστη στη σύνδεση Internet, η οποία αναγράφονταν στο διατακτικό του βουλεύματος που μας διαβίβασε ο ανακριτής. Σύμφωνα με την έγγραφη απάντηση, που μου απέστειλε ο αρμόδιος διευθυντής της Βουλής, δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός του χρήστη με τα δοθέντα στοιχεία (ημερομηνία, ώρα, διεύθυνση IP)», ανέφερε ο κ. Στεφάνου.
Στη συνέχεια παρέθεσε τους 3 λόγους, για τους οποίους η έρευνα δεν ευοδώθηκε και οι οποίοι είναι οι εξής:
1. Η διεύθυνση IP που αναφέρεται στο βούλευμα, στην πραγματικότητα αποτελεί μία από τις 25 διαθέσιμες διευθύνσεις (πύλες εξόδου) που διαθέτει η Βουλή για το σύνολο των περίπου 1.500 χρηστών του δικτύου της στο Internet.
2. Ο μόνος τρόπος για να αντιστοιχηθεί η διεύθυνση αυτή με στοιχεία συγκεκριμένου χρήστη, είναι η εγκατάσταση και λειτουργία στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες της Βουλής συστήματος καταγραφής-ελέγχου και εντοπισμού των τελικών χρηστών-φυσικών προσώπων και μάλιστα η διατήρηση των αρχείων αυτών για μελλοντική αναζήτηση και χρήση.
3. Λόγω του θεσμικού χαρακτήρα και της αποστολής της Βουλής, αλλά και των ιδιοτήτων των χρηστών του δικτύου της, εντός και εκτός Κοινοβουλίου (βουλευτές, διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί συντάκτες, γραφεία κομμάτων κ.λπ.), η ύπαρξη διαδικασιών και μέσων καταγραφής και ελέγχου μέχρι φυσικού προσώπου, όσον αφορά την πρόσβαση στο Διαδίκτυο, κρίθηκε σκόπιμο να μην εφαρμόζεται από την έναρξη των υπηρεσιών πρόσβασης στο Διαδίκτυο τη δεκαετία του '90 και η πρακτική αυτή ουδέποτε διαφοροποιήθηκε από όλες τις διοικήσεις της Βουλής μέχρι σήμερα.
Πηγή: cosmo.gr
