Το γκολ του Τζιμπούρ στο 91' (2-1) έκρινε τον τίτλο και το ντέρμπι, που πιθανόν να είχε διαφορετική έκβαση αν νωρίτερα μετρούσε το κανονικό γκολ του Κατσουράνη.
Αυτό όμως ήταν το βασικό ατού του Ολυμπιακού στον αγωνιστικό χώρο, τουλάχιστον στο πρώτο 20λεπτο, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας στο κέντρο του γηπέδου κι είχε αρκετά λάθη.
Μετά την ευκαιρία του Μιραλάς στο 15’ και περισσότερο το άριστα εκτελεσμένο γκολ του Βέλγου στο 20’ (εξαιρετική η έμπνευση του Ιμπαγάσα), οι «ερυθρόλευκοι» σαν να καταλάγιασαν την πίεση τους και οι «πράσινοι» βρήκαν την ευκαιρία να αναθαρρήσουν. Η μεταπήδηση του Νίνη αριστερά και του Λέτο δεξιά έδωσε στο «τριφύλλι» ένα σημείο αναφοράς στη μεσαία γραμμή και σε συνδυασμό με τη μερική οπισθοχώρηση του Ολυμπιακού το παιχνίδι ισορρόπησε.
Ωστόσο ο Σισέ δεν τροφοδοτήθηκε σωστά, δεν βρήκε ποτέ την μπάλα μπροστά, και ήταν δύσκολο για τους «πράσινους» να δημιουργήσουν με βαθιές μπαλιές και αμφίβολης κατάληξης λόμπες, από τη στιγμή που καιροφυλακτούσαν Μοντέστο (απροσπέλαστος) και παραπίσω Παπαδόπουλος. Ο Κατσουράνης, ως κρυφός επιθετικός, είχε μια επικίνδυνη κεφαλιά στο 38’, αλλά ο «θεατής» στο πρώτο ημίχρονο Πάρντο μπλόκαρε σταθερά. Η φάση του 44’ είναι εξ αυτών που αμφισβητούνται έντονα, αλλά ο Καλόπουλος προτίμησε να καταλογίσει φάουλ στην επαφή του Νίνη με τον Τοροσίδη παρά χέρι - πέναλτι.
Με το 1-0 σκορ ημιχρόνου ο Βαλβέρδε ήταν ο... βολεμένος της υπόθεσης, που δεν χρειαζόταν να αλλάξει κάτι, κι ο Φερέιρα εκείνος που έπρεπε να ψάξει και να βρει εναλλακτικές στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Όχι πως άλλαξε κάτι δραματικά, όμως το γκολ – φάουλ του Λέτο στο 58’, που αιφνιδίασε τον Πάρντο, μετέβαλε γρήγορα τα δεδομένα δίνοντας στον Παναθηναϊκό τα ηνία. Ο Βαλβέρδε αντέδρασε, με τον Ντουντού αντί του Φουστέρ, για να (ξανα)κερδίσει τη μάχη του κέντρου, όμως το πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν στο μαρκάρισμα του Λέτο, μια και ο Τοροσίδης δεν είχε τις απαιτούμενες βοήθειες.
Σε μία μάλιστα από τις επελάσεις του Αργεντινού άσου, στο 72’, σέρβιρε για τον Σισέ, αλλά ο Πάρντο αντέδρασε ιδανικά στην εξ επαφής κεφαλιά. Οι "ερυθρόλευκοι", που στο μεσοδιάστημα δεν είχαν την ορμή και τη φρεσκάδα του πρώτου ημιχρόνου, κόπιαζαν να φτάνουν μέχρι την περιοχή του Τζόρβα και αναζήτησαν καλές στιγμές στα μακρινά σουτ του Ριέρα. Χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού ο Τζόρβας ήλεγχε απολύτως.
Η είσοδος του Ζαϊρί βοήθησε σε εμπνεύσεις, αλλά το κάτι παραπάνω εξακολουθούσε να λείπει από την ομάδα του Βαλβέρδε που ήθελε στο τελευταίο τέταρτο να πιέσει, αλλά δεν μπορούσε. Όχι πως ο Παναθηναϊκός κυνήγησε με ζέση το 2-1, παρά το φρεσκάρισμα στην ενδεκάδα (Γκοβού και Σιμάο). Βρήκε όμως την ευκαιρία του με τον Κατσουράνη στο 82’, στην οποία κακώς δεν μέτρησε γκολ. Κι ενώ το παιχνίδι βάδιζε για την ισοπαλία, εκείνος που την ύστατη στιγμή έδρασε ήταν ο Ράφικ Τζιμπούρ. Στο 91’, μετά από αναταραχή στην άμυνα του Παναθηναϊκού και σε μια περίεργη φάση, ο Αλγερινός πλάσαρε τον Τζόρβα και χάρισε τη νίκη τίτλου στον Ολυμπιακό. Κλειδί του αγώνα
Η συζήτηση – ανάλυση για τις δύο καίριες φάσεις του αγώνα θα κρατήσει πολλούς μήνες, ίσως και χρόνια. Ο Κατσουράνης σκοράρει στο 82’, αλλά το γκολ ακυρώνεται. Στο 91’ ο Τζιμπούρ στέλνει την μπάλα στα δίχτυα και διαμορφώνει το τελικό 2-1. Από αμφότερες αδικημένος βγαίνει ο Παναθηναϊκός (δικαίως διαμαρτύρεται) και ο ωφελημένος ο Ολυμπιακός. Ό,τι γράφει όμως, δεν ξεγράφει.Τελικό σχόλιο Αλέξη Σπυρόπουλου: Το γκολ από ελεγχόμενη θέση του Τζεμπούρ ολοκλήρωσε τη διαστροφή της πραγματικότητας του ματς και έβαλε την κακή ένταση μέσα στο τερέν από τον Τοροσίδη που με το που μπήκε η μπάλα στα δίχτυα το πρώτο πράγμα που βρήκε να κάνει ήταν ένα σπριντ μέσα στα μούτρα του Λέτο. Στην αμέσως επόμενη φάση που βρέθηκαν ξανά κοντά οι δυό τους, όταν το παιχνίδι ξανάρχισε, η κόκκινη ήταν αναπόφευκτη. Το +10 του Ολυμπιακού γιορτάστηκε με κατάπτυστες εικόνες μέσα στον αγωνιστικό χώρο όπου η φυσούνα πήγε και ήρθε σε στιγμές που ο επίσημος Ολυμπιακός έχασε πλήρως τον έλεγχο πραγμάτων με την εισβολή των οπαδών του.
