Ο Πανσερραϊκός έχανε τις ευκαιρίες, ο Παναθηναϊκός έβαζε τα γκολ. Πιο δύσκολα από αυτό που δείχνει το 2-0 οι "πράσινοι" πήραν το τρίποντο και διατηρήθηκαν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Μπουμσόνγκ και Σισέ τα γαλλικά κλειδιά της νίκης.
Λες και κάποιος έκλεισε τον διακόπτη μετά το 1-0 και οι πράσινοι έπεσαν για ύπνο κόντρα σε μία ομάδα που αν μη τι άλλο έπαιξε ανοιχτά, στρωτά και με θράσος αναγκάζοντας τους -τύποις ισχυρότερους- γηπεδούχους να κάνουν το σταυρό τους στο ημίχρονο που από καθαρή τύχη διατήρησαν το υπέρ τους αποτέλεσμα.
Βέβαια, για όλα αυτά υπήρχε λογική εξήγηση και δεν έφταιγε κάποιο εξωγήινο βακτήριο που μπήκε στα σώματα των παικτών του Φερέιρα. Εφταιγε η τραγική εικόνα του Πλεσί που λες και έβλεπε σαν βόμβα τη μπάλα και δεν την κρατούσε στα πόδια του, η μέτρια (ακόμα μία) εμφάνιση του Ζιλμπέρτο, η επίσης μέτρια (έως κακή) εικόνα του Γκοβού και η προβληματική εμφάνιση του Νίνη, ο οποίος έδειξε επηρεασμένος από την απουσία του. Αυτά ήταν αρκετά για να χρίσουν άρχοντες του πρώτου μέρους τους Σερραίους, οι οποίοι τραβούσαν τα μαλλιά τους για τις χαμένες ευκαιρίες.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ξεγέλασε τους φιλάθλους με την εικόνα των πρώτων λεπτών. Αυτό γιατί μπήκε δυνατά και πιο οργανωμένα (ο Σιμάο πήρε τη θέση του Πλεσί) και προσπάθησε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε να βάλει το δεύτερο γκολ και να καθαρίσει το ματς. Ολα αυτά μέχρι το 60'. Στη συνέχεια ο Πανσερραϊκός βρήκε ξανά τους κενούς χώρους, εκμεταλλεύτηκε τον ύπνο των γηπεδούχων και με δομημένες επιθέσεις απείλησε για το 1-1.
Το καλό για το τριφύλλι ήταν ότι είχε έναν Χριστοδουλόπουλο σε (ακόμη μία) εξαιρετική μέρα. Ετσι, στο 69ο λεπτό ο μέσος του Παναθηναϊκού σέρβιρε έτοιμο γκολ στον Σισέ και αυτός δεν λάθεψε για να κλειδώσει ουσιαστικά το τρίποντο με το 2-0. Οχι μόνο αυτό, αλλά έδιωξε το άγχος από τον κόσμο που είχε φέρει στο μυαλό του το προ διετίας 2-3 για το κύπελλο.
Πάντως ακόμα και με το 2-0 στην πλάτη τους, οι Σερραίοι δεν το παράτησαν το ματς. Συνέχισαν τις επιθέσεις μόνο που αυτή τη φορά εκτός από ατυχία είχαν και την πίεση του χρόνου, αφού ήταν σχεδόν αδύνατο να γίνει η ανατροπή.
