Βλέποντας την ταινία Salt δύο πράγματα σου έρχονται στο μυαλό: Πρώτον ότι η Jolie είναι η μεγαλύτερη σεξοβόμβα που υπάρχει στον πλανήτη Γη και δεύτερον ότι αυτή η γυναίκα είναι γεννημένη για να παίζει σε action movies.
Αν κάτι σώζει το νέο κινηματογραφικό πόνημα του Φίλιπ Νόις (που παρεμπιπτόντως είναι ικανότατος σκηνοθέτης), είναι ο καταιγιστικός του ρυθμός και φυσικά... η πρωταγωνίστρια του.
Τo Salt άλλαξε πρωταγωνιστή την τελευταία σχεδόν στιγμή. Το ρόλο της Angelina κανονικά τον είχε ο Τομ Κρουζ, ο οποίος θα υποδυόταν τον Έντγουιν Σολτ, έναν υψηλόβαθμο πράκτορα της CIA που θα κατηγορούνταν για «εσχάτη προδοσία».
Όμως τα γυρίσματα κάποια στιγμή έπρεπε να ξεκινήσουν και ο Κρουζ αργουσε να υπογράψει το συμβόλαιο. Έτσι η Sony Pictures «πέταξε» την ιδέα να προτείνουν το ρόλο στην Τζολί.
«Στην αρχή σοκαρίστηκα. Μου φαινόταν εξωφρενικό!» παραδέχθηκε ο Νόις σε συνέντευξη του, αλλά δεν άργησε να καταλάβει πως η εταιρεία παραγωγής είχε κάνει την κίνηση – ματ.
Φυσικά η Τζολί δέχθηκε αμέσως, ο Έντγουιν Σολτ έγινε... Έβελιν Σολτ και η ταινία απογειώθηκε.
Το θέμα με την Αντζελίνα Τζολί είναι ότι τελικά είναι ίσως από τις πιο υποτιμημένες ηθοποιούς.
Όχι γιατί έχει τεράστιο ταλέντο στην υποκριτική και δεν της το αναγνωρίζουν, αλλά γιατί έχει καταφέρει να κάνει κάτι που δεν το έχει καταφέρει καμιά γυναίκα ηθοποιός στα χρονικά του Χόλιγουντ:
Να σηκώσει στις πλάτες της τανίες δράσης, ισοπεδώνοντας τους άντρες συνάδελφους της και τελικά κάνοντας τις πολύ πιο ενδιαφέρουσες από όσο πραγματικά θα ήταν.
Η Αντζελίνα πραγματικά δείχνει να έχει γεννηθεί γι’ αυτές τις ταινίες.
Νομίζεις ότι είναι εγγεγραμμενο στο DNA της να κινείται σαν αιλουροειδές, να πυροβολεί, να πολεμά και να ξεπαστρεύει τους πάντες, πάντα με τη σεξουαλικότητα να τρέχει από τα μπατζάκια της.
Ο παραγωγός του Salt, Λορένζο Ντι Μποναβεντούρα, σε συνέντευξη του στο Ρόιτερς υπογραμμίζει:
«Είναι σίγουρα ασυνήθιστο για μια γυναίκα να είναι action star. Εϊναι πραγματικά η πρώτη γυναίκα που καταφέρνει να καθιερωθεί στις ταινίες δράσης ως απόλυτη πρωταγωνίστρια. Δε νομίζω να έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο στο παρελθόν».
Τουλάχιστον σε αντίθεση με τις υπόλοιπες συναδέλφισσες της στο Χόλιγουντ οι Τζολί ποτέ δεν έπεσε στην παγίδα να αισθανθεί «αντι-καλλιτεχνική».
Ποτέ δεν έκρυψε την προτίμηση της στο entertainment cinema, και ποτέ δεν προσπάθησε να αποδείξει ότι είναι καλή ηθοποιός.
Που τελικά είναι καλή ηθοποιός.
Μπορεί να μην είναι σπουδαία, αλλά τουλάχιστον εκεί που καλείται να δείξει τις υποκριτικές της ικανότητες ανταποκρίνεται αξιοπρεπώς.
Όπως για παράδειγμα στο «Μια γενναία καρδιά» ή την «Ανταλλαγή», ή πολύ περισσότερο στο «Κορίτσι που άφησα πίσω» όπου και κέρδισε το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου, παίζοντας μια τρόφιμη ψυχιατρείου.
Τέτοιες ταινίες όμως είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Για την Τζολί μετράει η ενέργεια, η δράση και η ψυχαγωγία.
Και ο απολυτος έλεγχος της ταινίας στην οποία πρωταγωνιστεί.
Είναι χαρακτηριστική η απάντηση της σε παλαιότερη συνέντευξη στο E! Magazine όταν ο δημοσιογράφος τη ρώτησε αν θα της άρεσε να γίνει το επόμενο κορίτσι του James Bond βάσει των φημών περί συμμετοχής της στο Casino Royale:
“No I don’t want to be a Bond Girl. I want to be Bond”.
