Χρόνια σπουδών, αποκτώντας πτυχία επί πτυχίων, με το όνειρο να ασχοληθούν με τη δουλειά που επιθυμούν, κι όταν αυτό γίνει να ταλαιπωρούνται με ολιγόμηνες συμβάσεις που τραβούν σε μάκρος χρόνου...
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν συσπειρωθεί σε ένα Σώμα, το Σύλλογο Εκτάκτων Συμβασιούχων Πανεπιστημίου Κρήτης, διεκδικώντας έτσι τα δικαιώματά τους. Έχουν κάνει διάβημα προς την υπουργό Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και έχουν ενημερώσει τους βουλευτές του νομού Ηρακλείου. Οι τοπικοί φορείς στηρίζουν τον αγώνα τους, καθώς και η πανεπιστημιακή κοινότητα. Ο πρύτανης του ΠΚ, Γιάννης Παλλήκαρης έχει στείλει επίσης επιστολή προς την υπουργό Παιδείας, ενώ ανάλογες κινήσεις έχουν κάνει και οι υπόλοιποι τοπικοί φορείς.
«Θέλουμε τα αυτονόητα»
Τα αυτονόητα ζητά από τη μεριά του ο Ιωάννης Τσαγκαράκης, δηλαδή τη μετατροπή των ολιγόμηνων συμβάσεων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
«Ονομάζομαι Ιωάννης Τσαγκαράκης και είμαι κι εγώ ένας από τους πολλούς συμβασιούχους του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είμαι πτυχιούχος του τμήματος των Μαθηματικών του Παν/μίου Κρήτης από το 2002 από όπου και ξεκινά η εργασιακή μου σχέση με το ίδρυμα. Από τότε και μέχρι σήμερα (με εξαίρεση 1 χρόνου για τις στρατιωτικές υποχρεώσεις) εργάζομαι στην Ομάδα Εκπαίδευσης του Υπολογιστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κρήτης με συμβάσεις εργασίας τα πρώτα 2 χρόνια, έργου στη συνέχεια για τα επόμενα 3 χρόνια και εργασίας πάλι τον τελευταίο καιρό. Είμαι σε αυτή τη θέση τόσα χρόνια διότι μου αρέσει το αντικείμενο εργασίας. Όμως υπάρχει πολύ μεγάλη αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Οι συμβάσεις μας για κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί να είναι παραπάνω από μία καθώς η αρχική σύμβαση δεν καλύπτει όλο το ποσό που αναλογεί στο συμβασιούχο. Επιπλέον, η χρονοβόρα γραφειοκρατική διαδικασία που έχει να κάνει με τον έλεγχο του αντικειμένου και εγκρίσεις για κάθε σύμβαση που υπογράφουμε, έχει σαν αποτέλεσμα να πληρωνόμαστε 4 με 5 φορές το χρόνο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει κάθε 6 μήνες να ελέγχεται κάποιος που εργάζεται στην ίδια θέση και ασχολείται με το ίδιο αντικείμενο για τόσα χρόνια, για το αν έχει τα προσόντα να κάνει την ίδια δουλειά κάθε φορά. Αυτό που ζητώ είναι το αυτονόητο. Τη μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου».
«20 χρόνια έχουν να προκηρυχθούν θέσεις»
Ο Σύλλογος Εκτάκτων Συμβασιούχων Πανεπιστημίου Κρήτης ανήκει στα παρακάτω δύο συντονιστικά: Πανελλήνιο Συντονιστικό Συμβασιούχων Εργαζομένων Έργου και Ορισμένου Χρόνου σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και Πανελλαδικό Συντονιστικό Συμβασιούχων Έργου και Ορισμένου Χρόνου.
«Είμαστε εργαζόμενοι το λιγότερο 3-4 ετών με συνεχόμενες συμβάσεις. (Εγώ προσωπικά μπαίνω στον 7ο χρόνο). Δουλεύουμε σε διοικητικές θέσεις (γραμματείες, προπτυχιακών και μεταπτυχιακών προγραμμάτων), ως υπάλληλοι βιβλιοθηκών, υπάλληλοι που υποστηρίζουν τεχνικά τις υπηρεσίες. Η επιλογή μας έγινε με βάση κριτήρια και διαδικασίες νόμιμες και διαφανείς. Καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς θέσεις. Εδώ και 20 χρόνια έχουν να προκηρυχθούν θέσεις στο ΠΚ.
Δεν υπάρχει κανένας με συνθήκες stage. Ζητάμε να δοθεί τέλος στην εργασιακή μας ανασφάλεια, αναγνωρίζοντας ότι καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών μας και μετατρέποντας τις θέσεις εργασίας μας σε μόνιμες, όπως οι ανάγκες που εξυπηρετούμε το απαιτούν», αναφέρει η Μαρίνα Βασιλάκη, μέλος του Συλλόγου.
«Τέλος στην εργασιακή ομηρία»
Και για τη Χριστιάννα Χουλάκη τα όνειρα που είχε ως νέα εργαζόμενη… «γκρεμίστηκαν» στις αλλεπάλληλες συμβάσεις!
«Ονομάζομαι Χριστιάννα Χουλάκη και εργάζομαι στο ερευνητικό εργαστήριο ρευματολογίας στην Ιατρική Σχολή από το Φεβρουάριο του 2003 αδιαλείπτως. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, το Πανεπιστήμιο Κρήτης είχε κάνει ένα άνοιγμα-ενημέρωση στην τοπική κοινωνία (παρουσιάσεις στη Βασιλική του Αγ. Μάρκου) όπου παρουσιάστηκαν τα πεδία έρευνας του ΠΚ (και του ΙΤΕ). Εκεί είχα την πρώτη επαφή με το πεδίο της Μοριακής Βιολογίας. Στα μάτια μιας εφήβου, άνοιξαν μεγάλες πόρτες σε ένα μαγικό κόσμο, αυτόν της σύγχρονης επιστήμης.
Μετά από χρόνια πια με: πτυχίο Μοριακής βιολογίας και Γενετικής, Μεταπτυχιακό στην Ογκογένεση και Διδακτορικό στο ΠΚ, βρέθηκα αντιμέτωπη με τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα!
Είχα τη μεγάλη τύχη να βρω μια δουλειά στο Τμήμα Ιατρικής. Ο άμεσος εργοδότης, άψογος. Οι συνθήκες πολύ καλές! Όμως, η εργασιακή σχέση με το ΠΚ είναι παροχή έργου, με αποτέλεσμα, ενώ ουσιαστικά οι υποχρεώσεις μου να είναι μεγαλύτερες από αυτές των μόνιμων (μεγαλύτερο ωράριο, πολλές υπερωρίες, περισσότερα καθήκοντα) δεν έχω δικαιώματα ανάλογα με αυτά του μόνιμου προσωπικού.
Ασφαλιστικά υπάγομαι στο ΤΕΒΕ και ενώ έχω μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση, οι παροχές μου ούτε καν πλησιάζουν αυτές του ΙΚΑ. Για παράδειγμα, όταν έμεινα έγκυος, δεν είχα ούτε μισή μέρα άδεια εγκυμοσύνης, ούτε τοκετού, ούτε λοχείας! Γέννησα 27/8 και 12/9 ήμουν πίσω στη δουλειά! Το ΤΕΒΕ μου έδωσε 580 ευρώ, αντί 3.000 που έδινε την εποχή εκείνη το ΙΚΑ! Για μειωμένα ωράρια, ούτε συζήτηση! Ούτε καν στις χριστουγεννιάτικες γιορτές για τα παιδιά δεν κληθήκαμε ποτέ! Βλέπετε, εμείς δεν είμαστε "εργαζόμενοι" στο ΠΚ, είμαστε "εργολάβοι". Φανταστείτε, ούτε καν δικαιούμαστε κάρτες εισόδου στο parking!
Παράλογο που αισθανόμαστε οι "παρίες" του ΠΚ;
Ταυτόχρονα, είμαστε υποχρεωμένοι ως ελεύθεροι επαγγελματίες να αποδίδουμε ΦΠΑ. Μιλάμε για περίπου 4.700 το χρόνο, χρήματα που στην ουσία παίρνουμε από το Πανεπιστήμιο... Δηλαδή, ένα μέρος των χρημάτων που με πολύ κόπο παίρνουν οι ερευνητικοί υπεύθυνοι μέσω εθνικών και ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων για την έρευνα, πηγαίνει στο ταμείο του κράτους! Σε ένα κράτος που ελάχιστα το απασχολεί η έρευνα και η εκπαίδευση και που αναγκάζει το Πανεπιστήμιο να σπαταλά πολλές εργατοώρες ώστε να αποδείξουμε ότι δεν γίνεται κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Αν αυτό το γαϊτανάκι με τα χιλιάδες ευρώ για ΦΠΑ που διαρρέουν από το ΠΚ δεν είναι κατασπατάληση πόρων του ΠΚ, τότε δεν μπορώ να φανταστώ για τι πράγμα μιλάνε!
Ενώ ο άμεσος εργοδότης μου είναι διατεθειμένος για συμβάσεις μεγαλύτερης διάρκειας, οι συμβάσεις μου είναι ετήσιες διότι, κατά την υπογραφή της σύμβασης, το ποσό που αντιστοιχεί πρέπει να υπάρχει ήδη μέσα στο λογαριασμό του ΠΚ. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούμε να μπλοκάρουμε τόσα χρήματα σε κάθε σύμβαση. Αποτέλεσμα, σε 7 χρόνια έχουμε τουλάχιστον ανανεώσεις. Και λέω τουλάχιστον, διότι χρηματοδοτούμαστε από ερευνητικά προγράμματα και με τη λήξη του προγράμματος πρέπει να μεταπηδάμε σε άλλο πρόγραμμα. 'Έτσι, αναλώνουμε χρόνο, χρήμα και ενέργεια δικά μας και υπαλλήλων του Ειδικού λογαριασμού του ΠΚ, για διακοπές σύμβασης και έναρξη σε άλλο πρόγραμμα.
Αίτημα
Το αίτημά μας είναι ό,τι πιο λογικό. Να θέσει τέλος στην εργασιακή ομηρία!
Από τη στιγμή που εργαζόμαστε στο ίδιο πόστο επί σειρά ετών και μάλιστα αδιάλειπτα, είναι προφανές εκ των πραγμάτων ότι πληρούμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες του ΠΚ, γεγονός που και το ίδρυμα αναγνωρίζει (βλ. επιστολή του πρύτανη ΠΚ). Ζητάμε: να αναγνωριστεί από την κυβέρνηση η εργασιακή μας σχέση ως εξαρτημένη εργασία και να μονιμοποιηθούμε άμεσα στις θέσεις που απασχολούμαστε αδιαλείπτως επί σειρά ετών.
Το τελευταίο είναι σημαντικό. Αντιλαμβάνεστε ότι άτομα με συγκεκριμένη ειδίκευση θα πρέπει να τοποθετηθούν κατάλληλα ώστε να μην χαθεί εμπειρία και know how.
Ειδικά στο ΠΚ, δεν υπήρξαν, τουλάχιστον απ' όσο γνωρίζω, μη αξιοκρατικά κριτήρια στις προλήψεις των συμβασιούχων. Δεν έχει ακουστεί ποτέ κάτι για κομματικούς "διορισμούς" ούτε είχαμε ποτέ άτομα που εναλλάσσονται σε σχέση με τις εναλλαγές κυβερνήσεων».
