Αρνήθηκαν την οποιαδήποτε συμμετοχή στην απαγωγή του βιομηχάνου Γιώργου Μυλωνά, οι δύο κατηγορούμενοι, Βαγγέλης Χρυσοχοϊδης και Πολύκαρπος Γεωργιάδης, στη δίκη που συνεχίστηκε την Τετάρτη (10/2) στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων στη Θεσσαλονίκη.
Οι δυο τους υποστήριξαν πως είναι αλληλέγγυοι με τον Παλαιοκώστα, και λόγω του σεβασμού τους προς το πρόσωπο του, αναγκάστηκαν να τον βοηθούν σε διάφορες ανάγκες που είχε, όπως το να νοικιάσουν το διαμέρισμα όπου κρατείτο ο Γιώργος Μυλωνάς στην οδό Σουρωτή κατά τη διάρκεια της 13ήμερης απαγωγής του.
Ο Νίτσε, ο Ντοστογιέφσκι και οι φιλοσοφικές αναζητήσεις
«Τον Παλαιοκώστα τον γνώρισα το 2004 στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου ήμουν προφυλακισμένος για μία απόπειρα εμπρησμού σε αυτοκίνητο ιδιωτικής εταιρίας ασφάλειας. Με προσέγγισε και μου είπε να πάω στο κελί του. Εντυπωσιάστηκα από τη βιβλιοθήκη του. Κάναμε διάλογο για τον Νίτσε, τον οποίο θαύμαζε, και τον Ντοστογιέφσκι.
Συμμετείχαμε, μέσα από τις φυλακές, σε κοινούς αγώνες. Η φιλική μας σχέση διατηρήθηκε και μετά την αποφυλάκισή μου. Όταν έμαθα για την απόδρασή του πανηγύριζα. Στις αρχές του 2007 με πήρε τηλέφωνο για να βρεθούμε», τόνισε ο κατηγορούμενος Πολύκαρπος Γεωργιάδης στην απολογία του.
Περιέγραψε τον Β. Παλαιοκώστα ως άνθρωπο με κοινωνική αποδοχή και τον χαρακτήρισε ως αντιεξουσιαστή με την κοινωνική διάσταση του όρου. Εξάλλου, τόνισε ότι η σύλληψη του ίδιου στηρίχτηκε σε συλλογικούς συνειρμούς και φήμες.
Από την πλευρά του, ο Χρυσοχοΐδης είπε ότι γνώρισε τον Παλαιοκώστα μέσω του Π. Γεωργιάδη.
«Ο Πόλις χρειαζόταν έναν οδηγό για να μεταφέρει τα ψώνια του Παλαιοκώστα. Όταν γνώρισα τον Παλαιοκώστα ήθελα να τον ρωτήσω διάφορα πράγματα. Ήπιαμε 3-4 φορές μαζί καφέ στους Νέους Επιβάτες, όπου συζητούσαμε για κοριτσάκια. Έκανα κάποια μαστορέματα στο προαύλιο της μονοκατοικίας της Σουρωτής, αλλά δεν μπήκα μέσα στο σπίτι. Έμαθα για την απαγωγή από τα ΜΜΕ. Μετά την απαγωγή μού ζήτησε να μεταφέρω ένα σάκο με χρήματα σε μία κοπέλα στο Κορδελιό», είπε μεταξύ άλλων.
